معنی نثر و شعر درس اول ادبیات فارسی ششم ابتدایی( درس معرفت آفریدگار )
این همه خلق را که شما بینید بدین جندین بسیاری ، این همه را خالقی است که آفریدگار ایشان است و نعمت بر ایشان از وی است ، آفریدگار را بباید پرستیدن و بر نعمت او سپاس داری باید کردن.
معنی:این تعداد زیاد مردم را که شما می بینید ، همگی آفریدگاری دارند ، که روزی آن ها از جانب اوست. این پروردگار را باید پرستید و از نعمت هایش سپاس گزاری کرد.
اندیشه کردن اندر کار خالق و مخلوق ، روشنایی افزاید اندر دل ، و غفلت از این و نا اندیشیدن ، تاریکی افزاید اندر دل ، و نادانی ، گمراهی است.
معنی:فکر کردن در مورد کار پروردگار و آفریده هایش باعث معرفت و آگاهی دل و جان انسان می شود و فراموش کردن این نعمت ها و فکر نکردن درباره ی آن ها موجب گمراهی و نادانی انسان می شود.
معنی شعر درس اول (معرفت آفریدگار)
باد بهاری از سمت سبزه زار شروع به وزیدن کرد تا جایی که آواز هر پرنده ی کوچک و ناتوان هم از شوق به آسمان رسید.
برخیز و از وزش باد بهاری و آواز آهنگین و زیبای پرندگان و بوی خوش لاله زار بهترین استفاده را بکن.
هر گل و گیاهی که در طبیعت هست ، خدا را یاد می کند. بلبل و قمری هم با آواز خود خدا را یاد می کنند.
در نظر انسان هوشیار و آگاه ، حتّی برگ درختان سبز نیز می تواند نشانه ای برای عظمت و شناخت قدرت خداوند در آفرینش باشد.
لطفا صبر کنید ...